tekst za program predstave „Alarmi!“, po tekstu Emanuela Aldrovandija, re\u017eija Nina Ram\u0161ak, premijera 17. maj 2019. SLG Celje<\/em><\/p>\n\n\n\n

Goebbels kept telling his film people: „Don’t come to me with political material“ because all political films have turned out so dreadfully. He even banned the Horst Wessel film and „Hitlerjunge Quex“ and all these political films were useless. He kept repeating: „Hands of political films!“\u2026 His insight was that entertainment was the best propaganda. <\/p>Wilfred Von Oven, attache to Joseph Goebbels (1943-1945)<\/cite><\/blockquote>\n\n\n\n

U verovatno svima poznatoj pri\u010di o de\u010daku koji je vikao vuk!<\/em>, pastir nekoliko puta uzbudi celo selo da bi se zabavio i skrenuo pa\u017enju na sebe pa kada se vuk zaista pojavi, de\u010daku vi\u0161e niko ne veruje. Ako pri\u010du o vuku \u010ditamo kao metoforu za fa\u0161izam, ulogu de\u010daka \u0107emo lako dodeliti politici liberalnog centra, svim onim dru\u0161tvenim snagama koje svoju uzdrmalu poziciju poku\u0161avaju da obezbede \u0161irenjem panike od dolaze\u0107eg fa\u0161izma. Dobar primer je nastup Hilari Klinton tokom poslednjih predsedni\u010dkih izbora u SAD koja je do tog trenutka potpuno nepoznatog vuka nove alt-right <\/em>desnice prizvala u jednom od svojih govora^{1<\/sup><\/a>. Naravno, namera mi nije da za \u0161irenje radikalne desnice optu\u017eim samo <\/em>one koje sa liberalno-demokratske pozicije upozoravaju na njega (ono \u0161to je zajedni\u010dko istorijskom fa\u0161izmu i ovom danas je da imaju sli\u010dne i vrlo konkretne uzroke – finansijska kriza i prate\u0107a ekonomska depresija, slabljenje demokratske mo\u0107i i uspe\u0161na neutralizacija levih popularnih pokreta), ali ono \u0161to je sigurno je da vrlo \u010desto ta ista pozicija koja svoju politiku predstavlja kao alternativu ksenofobnoj pretnji zapravo najve\u0107i krivac za stvaranje plodnih uslova za njeno bujanje.\nVuk je danas\ndefinitivno tu – od pojave „alternativne“ desnice, sve\nsna\u017enijih anti-imigrantskih snaga u Evropi i izborne pobede huntiste\nBolsonara u Brazilu – svedoci smo ne samo promene globalne politi\u010dke\nslike ve\u0107 pre svega tihe promene kulturne\nparadigme<\/em>.\nBilo je tragikomi\u010dno posmatrati poku\u0161aje ameri\u010dkih liberala da\ndiskredituju Trampa citiranjem njegovih skandaloznih<\/em>\nmizoginih izjava ili visine poreza koji je uspeo da izbegne. Ono \u0161to\nim nije bilo jasno je da danas \u017eivimo u svetu u kom Donald Tramp\nnije izabran uprkos\n<\/em>tome\n\u0161to je mizogin ili \u0161to ne pla\u0107a porez ve\u0107 upravo zahvalju\u0107i<\/em>\ntome. Kako je do\u0161lo do te promene? Mogu da zamislim nekog po\u0161tenog\nlevi\u010dara kako poku\u0161ava 1933. godine da objasni mladom nacisti\napsurdnost njegove politike koja pravi savez sa najkrupnijim\nkapitalom a nominalno se zauzima za prava radnika dok mu se mladi\nnacista smeje jer po\u0161teni levi\u010dar jednostavno ne razume da takva\npitanja vi\u0161e\nnikog ne interesuju<\/em>.\n\n<\/p>\n\n\n\n}

Ako u originalnom tekstu postoji politi\u010dka teza, onda je to da je jedina politi\u010dnost koja nam se danas nudi ona koja odr\u017eava status quo<\/em>. Alternativa koju nazivamo levom i desnom stranom politi\u010dkog spektra bi zapravo mogli da posmatramo kao dva krila identiteskih politika \u2013 one koje se bore za (beli, hri\u0161\u0107anski, tradicionalni…) evropski identitet, i one koje u sebe uklju\u010duju borbu za \u017eenska, LGTB+ i druga manjinska prava. Bez obzira da li govorimo o sukobu islamske i evropske civilizacije ili ksenofobnog tradicionalizma i liberalnog feminizma – politika se danas sve vi\u0161e prepoznaje kao sukob na polju kulture<\/em>. <\/p>\n\n\n\n

In modern politics, liberal leaders are forgiven for drone bombing as long as they\u2019re cool with gay marriage, while on the right, enacting policies that devastate families and stable communities was cheered on at any cost as long as it dealt a satisfying blow to the trade unions, as we saw during the Reagan and Thatcher years. For both [Milo] Yiannopoulos and his online liberal enemies in the culture wars, essentially two rival wings of contemporary identity politics, to be said to have purely cultural politics would not be considered particularly pejorative.<\/p> Angela Negle, Kill All Normies<\/em>^{1<\/sup><\/a><\/cite><\/blockquote>\n\n\n\n}

Isto tako i predstava Alarmi! – <\/em>i pored teme, na\u010dina na koji je obra\u0111ena u originalnom tekstu pa donekle i estetike, ona nije politi\u010dka. Ono \u0161to nas je polaze\u0107i od teksta Emanuela Aldrovandija interesovalo u radu na ovoj predstavi \u2013 osim jasne \u017eelje da vas bezazleno zabavimo – je da se bavimo upravo ovim promenama u javnom diskursu, i to pre na kulturnom nego na (usko gledano) politi\u010dkom polju. Drugim re\u010dima, kroz pri\u010du o fa\u0161isti\u010dkoj teroristi\u010dkoj \u0107eliji koja \u017eeli da „oslobodi Evropu“, \u017eeleli smo da vidimo \u0161ta mo\u017eemo da saznamo o samoj (evropskoj ili zapadnoj) kulturi <\/em>u kojoj taj i takav fa\u0161izam nastaje. Iako ne postavlja ista pitanja, i originalni tekst koristi sli\u010dnu taktiku. Pisan u stilu agitke ili neke stand-up ske\u010d forme, od Aldrovandijevog teksta bi se o\u010dekivalo da brani neku pamfletski jasnu tezu ili ideolo\u0161ku poziciju – ali ve\u0107 pri \u010ditanju prve „dramske“ scene postaje jasno da nije ba\u0161 tako. To ne zna\u010di da je sve \u0161to tekst nudi prazna zabava ili estrada.<\/em> Naprotiv – mogli bi da ka\u017eemo da se u Aldrovandijevom tekstu sprovodi dosledna estradizacija <\/em>politi\u010dkog diskursa ali ne u svrhu depolitizacije ve\u0107 upravo da bi se otvorio prostor za problematizaciju (politizaciju) samog pojma politi\u010dnosti \u2013 da bi nas podsetio da je prostor politike ve\u0107 i sam odavno postao estrada<\/em>.<\/p>\n\n\n\n

Estetika stvaranja istorije<\/strong><\/p>\n\n\n\n

Poznato je da je Joseph Goebbles voleo film. Smatrao ga je za klju\u010dno oru\u017eje domena kojim je suvereno vladao. Tokom svoje karijere glavnog nacisti\u010dkog propagandiste Goebbels je nadzirao snimanje mnogih filmova kao i rad glavnog nema\u010dkog studija tog doba. Veli\u010danstvene nacisti\u010dke parade, uticaj modernisti\u010dkih struja u umetnisti i pra\u0107enje najnovijih tehnologija su bitno uticali na \u0161irenje popularnosti pokreta. Svoj poslednji film „Kolberg“, zavr\u0161io je samo nekoliko dana pre pada Berlina. Ono \u0161to je mo\u017eda manje poznato je da je za snimanje ovog filma, dok je sam grad Kolberg padao u ruke Saveznika, sa borbene linije povukao vi\u0161e od pet hiljada vojnika da bi statirali u filmu. Na kritike svojih saradnika je odgovorio da je ovaj film va\u017eniji od pobede u ratu. U vreme kada su ruske trupe ve\u0107 bile u Berlinu, svojim najbi\u017eim saradnicima je rekao:<\/p>\n\n\n\n

\nGentlemen, in a hundred years still another color film will portray\nthe terrible days we are undergoing now. Do you want\nto play a role in that film which will let you live again in a\nhundred years? Every one of you has the opportunity today to choose\nthe person he wishes to be in a hundred years. I can assure you that\nit will be a tremendous film, exciting and beautiful, and worth\nholding steady for.^{1<\/sup><\/a><\/p>Joseph Gebbels 3<\/sup><\/a><\/cite><\/blockquote>\n\n\n\n}

Kada ka\u017ee za svoj pokret da predstavlja „novi punk“^{4<\/sup><\/a>, Milo Yiannopoulos jedan od vo\u0111a alt-righ<\/em>t-a zna o \u010demu pri\u010da: iako dana\u0161nja nova desnica ne nastaje no\u0161ena modernisti\u010dkim stremljenjima ka budu\u0107nosti, odu\u0161evljena novim tehnologijama kao \u0161to su film i radio, automobil i avion nego se ra\u0111a u vreme novih komunikacionih tehnologija, u prostoru izme\u0111u anonimnosti internet foruma, nove dramaturgije reality programa i brze popularnosti koje nose platforme kao \u0161to su youtube, tviter, instagram i druge – ona nosi istu privla\u010dnu mo\u0107 transgresije i osloba\u0111anja od pravila u\u010dmale srednje klase kao istorijski fa\u0161izam. Pitanje koje se nam se name\u0107e je slede\u0107e: ako mo\u017eemo da ka\u017eemo da su nacisti, inspirisani tehnologijom koja je bila moderna u to vreme, sam istorijski narativ koji su stvarali, strukturisali kao epski, herojski film \u2013 koja umetni\u010dka forma bi odgovarala dolaze\u0107em fa\u0161izmu?<\/p>\n\n\n\n}

\nMilan\nMarkovi\u0107 Matthis<\/strong><\/p>\n\n\n\n

1<\/a> Angela Negle u Kill all normies <\/em>pi\u0161e o ovom fenomenu detaljno: \u201cRichard Spencer [jedan od pionira alt-right-a] had worked at The American Conservative<\/em>, a high-quality anti-war anti-establishment conservative magazine, before being fired for his extreme views and moving to Taki\u2019s Magazine<\/em>, where he used the term\u2018alt-right\u2019 regularly. After Hillary named the alt-right in a speech during the elections, Spencer finally achieved mainstream media exposure, featuring especially in liberal left-leaning publications like Vice.\u201d
Angela Negle, Kill All Normies: Online Culture Wars From 4Chan and Tumblr to Trump and the Alt-Right<\/em> (Zero books 2017), str. 49<\/p>\n\n\n\n

2<\/a> isto, str.51<\/p>\n\n\n\n

3<\/a>Screening the past : film and the representation of history <\/em>\/ edited by Tony Barta (Praeger Publishers 1998), str.130<\/p>\n\n\n\n

4 <\/a>„If you want to annoy somebody; If you want to piss your parents off; If you want to be ejected from polite society, there is no better way to do it than to cast a vote for Donald Trump. We are the new punk“
Milo Yiannopoulos, jedan od vo\u0111a prvog talasa novog desni\u010darskog pokreta \u201cAlt-Light\u201d https:\/\/bit.ly\/2YURhmr<\/a><\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

tekst za program predstave „Alarmi!“, po tekstu Emanuela Aldrovandija, re\u017eija Nina Ram\u0161ak, premijera 17. maj 2019. SLG Celje Goebbels kept telling his film people: „Don’t come to me with political material“ because all political films have turned out so dreadfully. He even banned the Horst Wessel film and „Hitlerjunge Quex“ and all these political films Read more about Mi smo novi punk<\/span>[…]<\/a><\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":877,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"jetpack_post_was_ever_published":false,"_jetpack_newsletter_access":"","_jetpack_dont_email_post_to_subs":true,"_jetpack_newsletter_tier_id":0,"_jetpack_memberships_contains_paywalled_content":false,"_jetpack_memberships_contains_paid_content":false,"footnotes":"","jetpack_publicize_message":"","jetpack_publicize_feature_enabled":true,"jetpack_social_post_already_shared":true,"jetpack_social_options":{"image_generator_settings":{"template":"highway","enabled":false},"version":2}},"categories":[14,44],"tags":[17,35,49],"class_list":["post-849","post","type-post","status-publish","format-standard","has-post-thumbnail","hentry","category-blog","category-scena","tag-drustvo","tag-nacizam","tag-pozoriste"],"jetpack_publicize_connections":[],"jetpack_featured_media_url":"https:\/\/i0.wp.com\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-content\/uploads\/2019\/04\/0BAeHZILwZvuW7L5ezK3ow.jpeg?fit=720%2C960&ssl=1","jetpack_shortlink":"https:\/\/wp.me\/p4nQbN-dH","jetpack_sharing_enabled":true,"jetpack-related-posts":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/849","targetHints":{"allow":["GET"]}}],"collection":[{"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=849"}],"version-history":[{"count":10,"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/849\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":884,"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/849\/revisions\/884"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/media\/877"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=849"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=849"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/www.milan-markovic.com\/blog\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=849"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}